Als Vlaanderen al een self-made Chris Corsano had, zou hij Teun Verbruggen heten. Hoewel hij veelal aanzien wordt als jazz-drummer, blijft hij op zijn eigenzinnige manier vriend en vijand verbazen mijn zijn tegendraads drumspel. “Ik ben niet bezig op een doelbewuste manier grenzen te verleggen. Ik speel gewoon muziek en ben constant aan't zoeken naar andere klanken... misschien dat het daardoor anders klinkt.” Verbrugghen, die tot voor kort vooral naam maakte als drummer bij ondermeer Flat Earth Society, Jef Neve Trio en Alexi Tuomarila fourtet stelt intussen een reeks zelf samengestelde nieuwe projecten voor, die zich vooral richten op vrije improvisatie. Op zijn eigen label ratrecords stelt hij het eerste Album voor van Othin Spake. “Ankh” is het eerste album uit een trilogie, en een collectie van live-opnames uit 2005 (Petrol), de derde keer dat Teun Verbruggen, Jozef Dumoulin en Mauro Pawlowski samen op een podium stonden.
Een spontaan project met een lange voorgeschiedenis. Othin Spake begint met een jonge Teun Verbruggen die via het conservatorium in contact komt met medestudent Jozef Dumoulin. De twee voelden elkaar goed aan en speelden regelmatig samen in verschillende projecten. Met Mauro Pawlowksi blijft de ontmoeting iets langer uit. “Mauro ken ik al lang van ziens. Ten tijde van mijn eerste groepjes à la Primus en Victims Family speelden we wel eens op dezelfde podia als de Evil Superstars. Ik leerde hem echt kennen tijdens een project van Peter Vermeersch voor het vooruit geluid festival "étoiles polaires". Dit project was een samenwerking tussen wat Belgische muzikanten (waaronder Peter Vermeersch en Mauro) en het Ijslands collectief "Kitchen Motors" (Johann Johannson en Hilmar Jensson). Dat was december 2004. Ik heb toen voor 't eerst met Mauro gespeeld . tijdens één van de pauzes van de repetities heb ik hem gevraagd of hij eens wilde samen spelen in trio met Jozef erbij.” Dat de band begon als een grap, zoals het op de site van ratrecords staat, is misschien een beetje vergezocht. Verbruggen gelooft sterk in spannende bezettingen en had gevoel dat het met Pawlowski en Dumoulin vuurwerk zou kunnen geven.
Othin Spake speelde hun allereerste optreden in de Archiduc, een jazzclub in Brugge, en het door Verbruggen beloofde vuurwerk spetterde vurig. “Muzikaal is daar iets gebeurd dat ik ongelooflijk sterk vond en dat voor mij voor herhaling vatbaar was. Gelukkig voor de andere twee ook.” Een verklaring voor die chemie heeft hij evenwel niet. “Er word enorm naar elkaar geluisterd maar toch wordt er op een heel diepe manier geïmproviseerd. De echte sterkte in deze band is volgens mij het feit dat we lang dingen kunnen volhouden die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben maar daardoor een ongelooflijke spanning creëren. We springen niet zomaar direct op een eerste graadsmanier op elkaars ideeën. Ik merk wel dat Jozef vaak heel melodieuze ideeën en harmonie neerzet, terwijl Mauro eerder heel noise-achtige effecten door alles doordraait maar dan nog, het is ook vaak andersom. Gelukkig genoeg ontdek ik maar heel weinig systematiek in wat we doen. Het Is altijd weer anders, waardoor het ook leuk blijft. Wat ik echt niet weet is wie van de twee altijd die bende vogels nadoet. Dat vragen ze zich trouwens telkens zelf weer af na de concerten.”
Intussen speelt de band een aantal shows en krijgen ze niet overal dezelfde reacties die ze in Archiduc kregen. De tot vervelens toe lopende discussies over wat jazz is en wat niet werden ook gericht naar Othin Spake. Sommigen vinden het klinken als Weather report die zichzelf ontpopte tot een freejazz band, anderen vinden het gewoon geen jazz. Verbruggen blijft er relatief nuchter bij. “voor mij is muziek muziek. Ik vind het goed of niet goed. Othin Spake is 100% geïmproviseerd. Bij jazzmuziek wordt heel veel geïmproviseerd en als het mijns inziens goed is ook heel veel geëxperimenteerd met stijlen, sound, etc…. Mensen die creatief zijn proberen dingen uit. Binnen het etiket jazz heb je dus (zoals in alles) mensen die gewoon eindeloos blijven herkauwen wat al gedaan is en mensen die verder gaan. Mensen die dus blijven steken in wat vroeger "jazz" genoemd werd zullen dus huiveren bij de gedachte dat Othin Spake nog maar geassocieerd word met deze term. Hun probleem denk ik dan. Voor mij is Othin Spake iets volledig nieuws, een experiment van drie muzikanten die met allen een heel verschillende background spontaan wat improviseren en muziek maken. Voor mij is Othin Spake "Emofreejazznoise". Ik hoop dat ze een afdeling maken in de FNAC voor dit genre.”
Desondanks het gehakketak van jazzpuriteinen is dus het eerste, al dan niet gemuteerde kind van Othin spake geboren. Na “Ankh” verschijnt er nog een plaat met improv-studio opnames en een plaat met het volledige Archiduc optreden. Het stopt evenwel niet bij deze trilogie, en het stopt niet met Othin Spake. Verbruggen is intussen ook nog bezig met Futhark, Nozzle Slag en werkt nog een akoestisch project uit met Joachim Badenhorst, Yannick Peeters en Christian Mendoza.
Over mijn vraag of Othin spake een trio zal blijven geeft hij een kleine hint. Het blijft een trio maar af en toe met gastmuzikanten werken is zeker een agendapunt. Kijk maar uit naar de zomer. Dan gaan we iets heel speciaals doen met twee onwaarschijnlijke muzikanten. Ik kan nog niets zeggen behalve dat je 12 juli in je agenda moet zetten.
(foto Jos L. Knaepen
