rockscene. Als zanger-gitarist bij Hitch en stille gitaarkracht bij Galatasaray zet hij langzaam maar zeker Kortrijk op de kaart. Zet hem daarenboven nog eens als één van de krachten achter initiatieven als Farmfest en Vlas Vegas, en je weet wie er zo snel mogelijk burgemeester van Kortrijk mag worden. Dit interview begon een aantal dagen voor de opnames van de nieuwe Hitch cd. Het interview eindigde toen de opnames afgerond waren.Trails are ablaze was een soort grote stap van Hitch naar een zekere vorm van media aandacht. Hou je rekening met een zeker verwachting of heb je een "je'men fous" attitude tov zo'n zaken?
Na al die jaren is een zekere aandacht vanuit de media aandacht is altijd meegenomen, maar 't is niet iets waar we bewust naar streven. We willen vooral onszelf blijven pushen om 't interessant en plezierig te houden na 10 (...bijna 11 jaar) en tot nu toe zijn we daar al altijd in geslaagd. Als weons niet meer amuseren met Hitch dan is 't tijd om ermee op te houden, zo simpel is het. Langs de andere kant kan ik me moeilijk voorstellen dat ik niet in een band speel, het voelt heel natuurlijk aan.Verwachtingen die zijn er altijd en eerlijkgezegd (en in de hoop niet als een arrogante zak over te komen) trekken we ons daar echt geen bal van aan....We hebben al altijd gedaan waar we zin in hadden zonder rekening te houden of mensen 't nu al dan niet de max vinden. Voor ons werkt 'talleszinds ...
Hitch staat op het punt om een nieuwe full op te nemen deze maand. Wordt Trails are ablaze geklopt? Zijn er wereldschokkende stijlbreuken? Zal Mich beginnen schreeuwen op een eenzaam moment? Kortom... wat mogen we verwachten.
Yep, we vertrekken naar Zagreb (Kroatië) om er een nieuwe full length op te nemen. Het plan is om in zeven dagen een dertiental nummers op band te krijgen. Alles wordt vollediig analoog opgenomen op 2 inch tape en zo'n 95% van het materiaal wordt 'live' op band gezwierd. Bij ons vorig album gingen we heel anders te werk: "Trails.." hebben we volledig zelf opgenomen (met de hulp weliswaar van onze geluidsman) in onze eigen studio en daar hadden we drie maanden voor uitgetrokken, dus er was ten eerste al een heel groot verschil naar planning toe. Aan "Trails..." konden we op ons gemak doorwerken en was er niet echt een grote tijdsdruk. "Trails.." was een soort experiment in die zin dat we onszelf wilden uitdagen om onze eigen plaat in onze eigen studio op te nemen.Nu willen we vooral de sound die we hebben als we live spelen - en die veelal harder is dan op onze platen - op band krijgen en de 'energie' die vrijkomt als we live spelen proberen te capteren. De Kozmo Studio in Kroatië is daarin principe ideaal voor omdat ze er nog volledig met analoog opnamemateriaal werken, inclusief heel goeie micro's en voorversterkers zodat ze op die manier een warmere en minder 'klinische' sound kunnen registreren. Bovendien werken we er met vrienden, die we sedert jaar en dag kennen en kunnen we ons daar volledig op de plaat concentreren, zonder afgeleid te worden en in een sfeer van vertrouwen. De nieuwe nummers lenen zich ook voor een dergelijke aanpak, daar ze vrij basic zijn opgebouwd qua structuur. We hebben voor deze plaat dan ook een rauwe en vuile sound voor ogen. Het wordt in ieder geval een stevige, doch vrij gevarieerde rockplaat en ze mag wat mij betreft vrij vettig en basic (qua productie) klinken. Maar het is en blijft nog altijd Hitch, dus verwacht geen wereldschokkende stijlbreuken, al bouwen we praktisch altijd een zekere marge in met ruimte voor experiment en/of improvisatie.
Je bent ook één van de drijvende krachten achter farmfest, één van de meest onderschatte festivalletjes (misschien ergens gelukkig) in ons land. Kenmerkend aan farmfest is de openheid voor experiment, niet-alledaagse muziek en het laat het ons het meer fucked up gitaargenre noemen. Nooit de behoefte gehad om zelf te ontploffen en de experimentele tour op te gaan? en zo ja... hoe zou die band klinken?
Klopt. Met Farmfest willen we een podium geven aan underground bands uit buiten-en binnenland die in de loop van 't jaar onze aandacht hebben getrokken en die we aan een select en geïnteresseerd publiek willen voorstellen. Kwaliteit vinden we daarbij belangrijker dan kwantiteit en ook diversiteit naar genres toe vinden we belangrijk daar we zelf ook een vrij eclectische smaak hebben. Farmfest is een festival georganiseerd door muziekfreaks voor muziekfreaks. Farmfest begon jaren geleden als een kleine barbecue met vrienden en is door de jaren heen uitgegroeid tot een fijn tweedaags festivalletje met alles erop en eraan.Wat 't experiment betreft...Ik ben voor! Zo maakten we met Galatasaray nog niet zo lang geleden een unieke one-off set in het kader van het Happy New Ears festival georganiseerd door kunstencentrum Limelight in Kortrijk. Dat was een vrij experimentele set waarbij we de verschillende invloeden en background van de respectievelijkle bandleden (11 stuks) aan een publiek wilden tonen. De verschillende leden repeteerden daarbij enkele maanden in een kleinere bezetting. Zo kroop ik voor één bepaald nummer achter 't drumstel (ik had samen met mijn broer Free (bass in Galatasaray) en Pol (electronica in Galatasaray) een nummer in mekaar gestoken dat ’t midden hield tussen iets van Lightning Bolt en Unsane). De reacties waren zeer uiteenlopend. Sommigen vonden er maar niets aan, anderen vonden het dan weer fantastisch en verfrissend. Experiment spreekt me zeker aan, zolang ’t maar niet vervalt in arty farty geneuzel. Galatasaray deed ook al een project met een symfonisch orkest..ik wil maar zeggen, er kan vrij veel!
Ook in Hitch is er ruimte voor experiment...vooral als we in de studio zitten durven we ons wel 's laten gaan. Experiment betekent voor mij ook samenwerken met andere interessante bandsof acts...zo maakten Olivier (drummer bij Hitch), Pol Isaac (Galatasaray) en ik een aantal maanden geleden een remix voor een nieuw project (Zucchini Drive) van 't Kortrijkse Shadowanimals collectief, die vooral met avant-garde (hip)-hop bezig zijn. De remix verschijnt deze maand op een 12" EP ('Easy Tiger EP) op het Duitse 2nd Records. Zelf wil ik ooit graag nog drummen in een hardcoreband.
Farmfest... wat gaat er nu gebeuren?
Farmfest gaat gewoon door!...De data zijn vrijdag 7 en zaterdag 8 juli 2006 en er zijn zelfs al een viertal fijne bands geboekt. Het wordt trouwens weer de moeite zoals 't er nu uitziet. We zijn weliswaar ons repetitiekot kwijt...dat laatste wordt trouwens vervolgd, maar we kunnen in principe nog altijd een festival organiseren op de farm, zolang we maar kijken voor de nodige vergunningen, zodat men ons niets kan maken. Farmfest is al altijd op dezelfde locatie geweest en die locatie bepaalt voor een groot deel de vrij unieke sfeer van het festival. Farmfest zou Farmfest niet zijn mocht 't op een andere locatie zijn me dunkt. We kennen die boerderij door en door en zo is de akoestiek in de schuur waar de optredens doorgaan nagenoeg perfect. De verhuis naar een andere locatie zou 't einde betekenen voor Farmfest.
Welke bands zou je graag enorm graag op farmfest zien spelen ooit? Oei, amai..da's een moeilijke. Tja, je moet weten dat 't Farmfest budget al telkens vrij minimaal was, wat impliceert dat de keuze van bands zowiezo wordt beperkt hierdoor. maar als een mens mag dromen dan is er natuurlijk keuze genoeg : Dälek bijvoorbeeld, dat zou fantastisch zijn en lijkt mij ook wel ergens te doen.... Een paar maanden geleden speelden ze nog een verpletterende set in 't Kreunkaffee. Verder : euh.. Mauro probeer ik al een paar jaar te strikken om iets te doen...., Knut, Les Savy Fav, Unsane, Alias, The Gossip, The Paper Chase, Battles, Gris Gris, teveel om op te noemen eigenlijk...:-)...
Stel je voor. Je krijgt telefoon van een gitaarbedrijf. Ze willen een gitaar bouwen die volledig op maat gemaakt is voor jou. Welk bedrijf mag je bellen en hoe zal je gitaar klinken/eruit zien?
Ik vind de gitaren waar de mannen van Oxes op spelen ongelooflijk vet...Ze zijn gemaakt uit aluminium en klinken ongelooflijk goed. Zo eentje zou ik wel willen...Ik herinner me ook nog de gitaar van de zanger van het nu gesplitte Unwound. Een doorzichtige, bloedmooie gitaar waar er ook nog 's een magnifiek geluid uitkwam... Ze moet klinken als een kettingzaag of iets dergelijk, ze moet snijden zonder 'fond' te verliezen. Ik speel gitaar, maar ik ben absoluut geen gitaarfreak eigenlijk...Zo vind ik drummen heimelijk veel 'cooler' dan gitaarspelen...Ik ben ook technischniet onderlegd en zou niet weten hoe een gitaar nu eigenlijk precies werkt of welke akkoorden ik gebruik. Ik speel nu op een FenderTelecaster waar ik eigenlijk heel content van ben, al ziet ze er héél gewoontjes uit. Als jong manneke zag ik wat Chris Spencer van Unsane eruit haalde en ik was verkocht.
Waarom heb je op een bepaald moment überhaupt gekozen om gitaar te gaanspelen eigenlijk?
Ik heb eigenlijk vrij toevallig voor de gitaar gekozen....Ik weet nog dat we met de mensen met wie ik in mijn eerste bandje speelde samenzaten en we onder elkaar de verschillende instrumenten verdeelden...wel was 't zo dat ik thuis een gitaar had staan die mijn broer 's gekocht had, maar waar hij amper op speelde en waar ik wel 's op tokkelde. Later ging hij trouwens bass spelen en we spelen nu ook samen in Galatasaray. Ik weet nog dat ik eerst meespeelde met cassetjes en cd's en zo langzamerhand bijleerde. Toen ik mijn broers gitaar van de trap had laten vallen, heb ik dan maar zelf mijn eerste goedkope gitaar gekocht en begon ik in bandjes te spelen.
Ik had een aantal maand geleden een gesprek met u waarin je zei dat Kortrijk best wel een rare stad is. Maar als ik bands als Hitch, the package kid, galatasaray, damn luckies zie, een cool label als Vlas Vegas, het beste festival van het land én nog eens mooie textielhuisshows van semtex bekijken... bruist het toch niet een beetje zeer veel in Kortrijk in vergelijking met menig Katholiek groter stadje in de Vlaanders?
Kortrijkenaars zijn zogezegd 'dikke nekken' en daar zit voor een stuk waarheid in die ook historisch is gegroeid. Als een soort van tegenreactie daarop gebeurt er inderdaad nogalwat op 't vlak van jongerencultuur, al heb ik 't gevoel dat je als er iets cools te doen is in Kortrijk altijd dezelfde mensen ziet en dan gaat 't meestal niet over echte jongeren in de zin van 'kids'...:-) Als je wil dat er in Kortrijk coole dingen gebeuren dan moet je er meestal zelf voor zorgen. Dat gevoel heb ik tenminste. Nu, er zit inderdaad heel wat muzikaal talent in het Kortrijkse en 't leuke eraan is dat we allemaal wel min of meer aan dezelfde kar trekken. Vlas Vegas wil daar als organisatie op inspelen, door o.a het opstarten van een platenwinkel, een label en het organiseren en mede-organiseren van allerlei optredens en festivals met zowel lokale als buitenlandse acts. We willen ergens een tegengewicht bieden voor 't commerciële circuit dat in Kortrijk nog altijd welig tiert.
De Semtex shows in Kortrijk zijn idd ook een heel goeie zaak geweest en deden hier een frisse wind waaien door de hardcorescene. Niets dan lof over deze bende zotten. De relatie die ik met Kortrijk heb was er tot voor kort één van liefde en haat... Nu, met ouder worden zijn die "haatgevoelens" afgezwakt en nu zie ik vooral 't positieve eraan en probeer ik dat zoveel mogelijk uit te buiten. Als je de situatie vergelijkt met die van 10 jaar geleden dan is er in die periode héél veel gebeurd. Ik ben vandaag de dag heel trots op de Kortrijkse scène omdat ze zo gevarieerd is, maar toch gebonden is door een sterksamenhorigheidsgevoel. Dat is toch vrij uniek.
Wat is dé ultieme Hitch ervaring?
Daar moet ik niet zolang over nadenken...Toeren! Het blijft toch iets speciaals vind ik, zo met heel den boel de hort op gaan in een (stinkende) toerbus en iedere avond de ziel uit je lijf spelen. De ultieme ervaring was misschien wel in maart vorig jaar toen we voor de tweede keer een kleine maand door de States hebben getoerd. We toerden er rond met een aftandse Dodge camionette en hadden nooit voordien zoveel kilometers afgelegd. Sommige ritten waren gewoon complete waanzin! Zo redenwe op 't laatste van de tournee van Texas naar Chicago in één trek. Op een duur onstaat er zo'n gevoel van 'wij tegen de rest van de wereld' en dat is onbetaalbaar. Toeren met je band blijft wat mij betreft toch iets unieks en je kan maar weten wat 't is als je 't zelf al 's gedaan hebt.
Het is soms nogal lullig om over te praten, maar in uw geval lijkt het me een interessante vraag om te stellen. Is er zo een show waarvan je zegt “die heeft mijn leven veranderd"?
Yep, zeker en vast : Fugazi in de Paradiso in Amsterdam ergens begin de jaren '90. ik moet een jaar of 15 geweest zijn of zo...Ze speelden er als headliner op een tweedaags festivalletje. The Ex en Victims family (rip) stonden toen ook op de bill. Tijdens Fugazi was er misschien een man of 60 en ik zat op 't podium neer op een meter en een half van Guy Piciotto die heel zot kwam. De spuug en 'tzweet vloog langs alle kanten en hij sprong als een gek over 't podium, terwijl hij zich liet vallen enz...Ik wist niet wat ik zag! De energie die van dat podium kwam, dat was ongeloofijk.
Verder herinner ik me nog de show van Godflesh (rip) in '92 in zaal Corso in Leuven die een enorme indruk heeft gemaakt op mij. De politie heeft dan die show komen stillleggen trouwens. Mijn broer heeft er toen ook Justin Broadrick geïnterviewd voor zijn fanzine. Hun show was oorverdovend luid enik kon 't niet meteen plaatsen, maar ik kreeg er koude rillingen van. Heel indrukwekkend allemaal.
Coolste:
- Belgische initiatief ooit?
Herinnert zich nog iemand Schrikkelpop...? Vonden we hier fantastisch indertijd...een mini festivalleke op een voetbalplein in Schriek waar we nog The Cosmic Psycho's en Sick of it All aan 't werk zagen indertijd....Good times! Dat soort festivallekes zijn jammergenoeg zo goed al uitgestorven.
- Belgische band ooit?
Ow, moeilijk hoor...: No Tomorrow Charlie (RIP) of de Belgische tegenhanger van de fantastische Melvins of Gore...Hun allereerste 7" (met een roze kleurtje) is legendarisch! Toen ik die voor de eerste keer hoorde lag ik achterover.
Hitch nummer?
'Simple Mechanics' ofte de track op de split 7" met Haymarket Riot (op WhatElse?Records, USA)...en op de nieuwe plaat 'nothing to regret', een uptempo nummer opgebouwd rond één noot.
Galatasaray nummer?
De 'hidden track' op de CD versie van 'Boxing camp..' die we zelf gemakshalve 'rolmops' noemen.
Willy ter wereld?
Zonder twijfel Willy Nelson. Wat een heerscher! :)
...Een paar dagen later
Zo Mich, je bent net terug van Kroatië, hoe waren de opnames?
De opnames waren vrij stressy...We hadden 7 dagen studiotijd geboekt in de Kozmo Studio in Zagreb (waar we vroeger al een album hadden opgenomen),. Eén dag ervan hebben we nodig gehad om op te zetten, micro's te plaatsen en 't geluid af te regelen. Dan hebben we 5 dagen opgenomen en op de laatste dag hebben we nog een rough mix gemaakt van de opnames om mee te nemen. De plaatwordt gemixt in de weken die nu komen en wordt gemasterd bij Electric City. We hebben in totaal 14 nummers opgenomen. Het is de bedoeling dat we daar nu een consistente plaat uit destilleren. Het is dus niet de bedoeling dat alles op de plaat komt. Zo komt er nog een Hitch/Amen Ra split 7" (op VlasVegas) en nog wat andere releases. We hebben ons ook (voor de eerste keer in ons carrière) aan een cover gewaagd, puur voor de fun eigenlijk....Waarschijnlijk zullen er een aantal mensen die ons goed kennen raar opkijken als ze die gaan horen..maar ik verklap nog niks. ;-) Het was een vrij aparte manier van opnemen daar we volledig analoog werkten. Vandaag de dag doet men dat praktisch nergens meer. De basistracks werden live opgenomen in de studio op 2 inch tape op een enorme taperecorder. Daarna kwam de zang erop en nog wat gitaaroverdubs. Het is een vrij pureplaat, zonder veel blabla en allerhande effecten. Dat was ook van in 't begin het opzet. De ruwe mix klinkt goed, nu nog de juiste nummers er uitkiezen. We hopen dat de plaat er ergens midden/eind april is.
Dat hopen velen met mij mee!
http://www.hitch.be
http://www.galatasaraymusic.be/
No comments:
Post a Comment