Magik Markers, en nog wat in Antwerpen

Weirde vrijdagen in april. Na een vooravondje repeteren met één van mijn 6 bands die uitliep in een grote jamsessie met een hoop Hongaarse zigeuners besloot ik dat ik gek genoeg was om richting Antwerpen te rijden om eindelijk maar eens Magik Markers te zien. Reizen naar Thailand, griepjes en ander gedoe hebben me altijd tegengehouden, maar deze keer zou ik één van mijn favoriete no-wave-noise bands aan het werk zien. Ik zag een 3-tal verschillende line-ups op verschillende sites dus had geen idee welke voorprogramma's er waren en hoe ze heetten.

Het is altijd wel grappig om ergens binnen te komen en direct 6 flyers te krijgen met de boodschap "zeker komen". Ik hoop alvast 3 van die 6 shows te kunnen bezoeken, maar wie me kent weet dat zoiets nooit zeker is. Anyway, ik was net op tijd binnen voor Shattered minds (vroeger Schizoïde). Een kwartier intense gitaardrones en noise zoals we dat van hem verwachten. Van mij mogen zo'n sets net iets langer duren, maar van anderen niet. Ik hou dus maar mijn mond. Intussen spot ik even lokale Bukowski JMH Berckmans in een hoekje. Altijd fijn om een legende in je vizier te krijgen.

De volgende band was denk ik "Tuto Fuzzi". Vrij saaie freenoise met hier en daar een knipoog naar jazz, maar dan zonder al teveel karakter. Een vreemde band, of een slechte band... ik weet het niet. Ik vond er gewoon niks aan en ga er dan ook niet al teveel tekst aan spenderen.

Mijn gok (een pure gok) was dat het trio erna "Hans en Grietje" was, de enige andere Belgische band op de bill. Dit kon dan weer wel boeien. Eva van Deuren (die onlangs nog een pracht van een drone-tape uitbracht met Orphan Fairytale) liet zich begeleiden door 2 mensen waarvan ik u de naam schuldig moet blijven, maar waarvan 1 platen verkoopt (hoe makkelijk is het toch om over concerten te schrijven). Maakt allemaal niet uit. Een kleine 20-25 minuten speelgoed-drones, nachtgeluiden met hier en daar een knarsende gitaar. Het soort van sets die makkelijk 3 kwartier kunnen duren zonder dat het gaat vervelen.



Als er één band is waar ik 100% zeker van was dat zij het waren, dan was het magik markers. Dé band die me niet mocht teleurstellen. En ondanks kapotte micros, wegschuivende drums en andere technische mankementen werd ik ook niet teleurgesteld. De markers zijn pure chaos, pure vrijheid met een kleine constante in de drums (hoewel...). Hyperkinetische, vrijgevochten pijnpunk die vrijwel iedereen in het scheld'apen licht psychotisch maakte, tot JMH Berckmans toe. Na de show was het enige dat ik kon denken "eindelijk". Op zich wel een fijn gevoel maar geen stof genoeg om nog met iemand een gesprek aan te knopen. Goeieavond, auto in en slapen.