Ik hou niet van Amsterdam. Elke 3 meter wordt je gevraagd of je een gram cocaine gratis wil proberen, er komen kroketten uit de muren en ze verkopen er "Vlaamse frites" waar ik nog niet zou aan willen ruiken. Gelukkig heeft Amsterdam ook zijn positieve zijdes. "Je kan er boeken kopen die je hier nergens vindt" zong Kris Debruyne bijvoorbeeld. En eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik maar al te graag een kilo of 6 vintage boeken wou meenemen naar huis. Maar ik was in Amsterdam voor Morrissey en liet de dure boeken maar voor wat ze waren. Ik hoorde de meest afschuwelijke dingen over de "heineken music hall" en was dan ook bang dat mijn eerste Morrissey optreden een regelrechte teleurstelling zou zijn. Binnengekomen zag het er allemaal nog nieuw en professioneel uit. Geen paniekerige dingen, de music hall leek - ondanks uitverkocht - een vrij rustige en gezellige sfeer uit te stralen. Looza in de hand, de 2 laatste zitplaatsen ingepalmd na een morele discussie met één of andere hollandse troela over het "of je al dan niet iemands plaats mag innemen die een kwartier geleden iets ging halen om te drinken". Soit... Morrissey.
"it's spring again, so I'll sing again with tullips from Amsterdam". Mozzer moet waarschijnlijk hetzelfde deuntje als ik constant door zijn hoofd laten spoken hebben. Gelukkig kreeg hij de irritante Hoes-classic eruit door direct te beginnen met "First of the gang to die". Het geluid zat mooi en Heineken ontplofte een heel klein beetje. Ik had enorm veel zin om alsnog snel snel naar voor te lopen maar begreep dat het concert zou gedaan zijn eer ik er was. Toch werd mijn gevoel nogmaals bevestigd als hij er als tweede song direct een smiths klassieker als Still Ill uitgooit. Engeland behoort hem niet meer toe tegenwoordig, "England's a swine". Het zal ons een zorg wezen. Mozzer tovert dingen uit zijn hart, en dat is net waar hij goed in is. "Despite all the grudges we've hit number one in England...and in Sweden...and in Iraq" sprak de stiekem nog steeds jonge God voordat hij de nieuwe single "you have killed me" door de speakers gooide. Direct daarop nog een song van de nieuwe plaat "The youngest was the most loved".
We konden het denken. Een Mozzer die op safe speelt bestaat niet en ik schrok dan ook even toen plots de song "reader meet author" vanuit het niets leek te komen. Een betere song van de op zich heel slechte Morrissey plaat Southpaw Grammar. Hij noemde het album zelf een career killer dus hij moést het wel spelen om mensen te irriteren. "This is from an album nobody likes, and that's why we're playing it" zegt de man, zoals ik grinnikend wel verwacht had. Toch gaat de band heel mooi verder met songs als "Let me kiss you" (dé ultieme versiersong voor lelijke mensen), "My life is a succession of people saying goodbye" (b-zijde van "first of the gang to die) en Girlfriend in a coma (eindelijk!).
Dan was het toch even tijd voor het uiteindelijke doel van deze tour, namelijk zijn nieuw album voor te stellen. De 3 songs "I will see you in far-off places", "to me you are a work of art" en "life is a pigsty" worden magistraal, bombastisch en melancholisch gebracht zodat ze -ondanks nieuwe songs- geen moment vervelen. Mozzer mag dan wel verliefd zijn, hij kan nog steeds een hart doen breken. Na alweer een onverwacht niemendalletje als "trouble loves me" is het tijd om de indommelende, op hits azende music hall terug wat wakker te schudden. Smiths song "how soon is now" en Mozzers ultieme comeback song "Irish blood, English heart" doen Amsterdam even op zijn grondvesten daveren. Na een slechte magazine cover en 2 alweer mooie, bombastische nieuwe songs houdt de man het voor bekeken. Heel even richtte ik mijn ogen naar de hemel en dacht "God, ik weet dat ik niet altijd een goeie dienaar geweest ben, maar ik heb zoveel geld betaald om deze troubadour der melancholie te zien. Laat hem alstublief terugkomen en "last night I dreamt somebody loved me" zingen. Het is tenslotte het lijflied van de eenzame mensen." Nu weet ik niet of het mijn gebed was of 6-7000 schreeuwende veertigers, maar Mozzer kwam, speelde en spuwde alles wat ik ooit fout over hem dacht weg. Laat andere mensen maar een vingertje hoor houden als het op Morrissey aankomt. Ze waren er niet, ze hebben het niet meegemaakt.
In sneltempo naar de parking, de auto in, de file ontwijken en huiswaarts rijden met een getormenteerd hart.
No comments:
Post a Comment