Dramarama impressies

Lang geleden dat ik nog iets gepost heb. De tijd ging vooral voorbij met wachten op reacties inzake sollicitaties, luisteren naar jazz en uitkijken naar een heleboel prachtige optredens binnenkort. Hoewel ik al een aantal optredens zag en speelde was de eerste echt knoert waar ik naar uitkeek het dramarama festival. Geen grote bands, maar wel zo'n hoopje groepen waar je ooit al van hoorde en best wel eens wou zien. Het was zaterdagmiddag en ik had voldoende tijd. Wij dus naar Hasselt.

Bij het binnenkomen net genoeg tijd gekregen om 3 minuten verloren te lopen in het lichtjes anders georganiseerd België om daarna opener avarus te mogen aanschouwen. Deze jongeheren komen uit Finland en dan denk je als fan van improvisatiemuziek maar aan één ding: Tampere! Dit wordt Finse Partypsych genoemd en misschien is dit wel de beste omschrijving die je eraan kunt geven. De band heeft een hoop bescheiden electronica, een aantal straffe drum-improvs en weten dat goed samen te gooien. Wat het vooral afmaakte was de filmprojectie op de achtergrond. Een soort kindercartoon met een hoop morphings erin. Het filmpje werd ongeveer een 5-tal keer herhaald en na 3 keer durfde ik toch bevestigen dat een masturberende man gemorphd werd in een glimlachende olifant. Heel tof allemaal.

Groote is het project van Lieven Martens (aka Chimuser aka zoveel andere alterego's) en zijn (denk ik) vriendin. Carlo Steegen noemde het: "Een verdachte warboel van gebrekkig speelgoed, kwakjes lichaamsvocht, behendigheid en een arsenaal haperende pedalen", en ik zou het eerlijk gezegd niet beter kunnen verwoorden. Zeker één van de beste dingen waarin ik Lieven al actief gezien heb.

Over Carlo Steegen gesproken. Hij en Eva Van Deuren (maskesmachine, orphan fairytales) voor deze ene show bijgestaan door Green Mist, Glamorous Pat en Luke Younger (die daar toch al rondliepen) waren aan de beurt. Na een jamsessie in de freaks end future winkel stonden ze voor de tweede keer samen om een pijnlijke harde doomdrone improv te brengen. Hardline elephants was een blok pure ernst in de jolige sfeer van het dramarama festival, en ik denk dat ik me op een gegeven moment pekzwart voelde. "Straf", zeg ik dan meestal, en dat was het ook!


Allemaal heel leuk, maar ik kwam dus eigenlijk voor yellow swans. Dit is noise, maar dan wel partynoise om hard op te feesten. De eerste 2 songs hadden een soort beenharde hartslagbeat die de dronige electronica en snijdende gitaar een beetje overstijgde. Heel Hasselt kon zich niet meer stilhouden als dit nog een kwartier langer zou geduurd hebben. De tweede en laatste song was één lange noise-improv die een mens de ene moment al een beetje agressiever kon maken dan de andere. De eerste keer dat ik "show van het jaar" mag zeggen in 2006. Een voorsmaakje.
Na tijdens Fckn bastards een babbeltje te slaan aan de (kraak)³ stand toch even op aanraden van iemand hetero skeleton gaan checken. Zei er iemand freejazz? Dan zei ik: "eindelijk!" Het is algemeen geweten dat freejazz mijn dada is en ik werd dan ook lichtjes gek toen ik deze (alweer) Finnen aan het werk zag. Psychotisch, primitief, hard, rauw en geniaal. De ultieme mix tussen freejazz en no-wave. Enige minpunt: de stemimprovs waren aan de matige kant. Maar het weze hen vergeven. Nog van dat!

Tijd om te eten en dus ook om Hacky Pack sac sac te missen, maar zeker op tijd te zijn voor de laatste band die ik zou kunnen zien: Fat worm of error. Er zijn weinig momenten dat ik sprakeloos ben, maar bij het zien van de absurde verkleedshow, een rode rups in het publiek en het horen van te gekke no-wave-punk-improv-noise-gekte werd ik even stil. Ik was al fan van deerhof en caroliner rainbow, maar dit sloeg echt alles. Een absoluut hoogtepunt, en tijd om de skoda op te zoeken en huiswaarts te keren. Gelukkig niet alleen, aangezien mijn vrienden Hellvete, Edgar Wappenhalter, Davenport en Ignatz me begeleidden op de rit huiswaarts.

Wegens gebrek aan foto's zijn de gebruikte foto's niet genomen op het dramaramafestival, maar 't is niet dat dat terzake doet.