Garagerock… Als je de naam tegenwoordig hoort vallen denken veel mensen aan bands als the strokes en the white stripes. Eigenlijk denkt niemand nog aan 60’s, beat, fuzz… bands als the kinks, the monkeys, the electric prunes. King Koen houdt van deze bands, speelde zelf in 37 soortgelijke bands en na een sabbatjaar is hij er alweer met een nieuwe band. The way-outs komen uit Lebbeke en gaan er volledig voor! Tijd voor een babbel met Koen over Garagerock, zijn nieuwe band, zijn snijdende visie op de rockscene, Dendermonde (waar ik woon) en oude platen.
Na een lange stille periode ben je nu toch terug on track met een nieuwe band. Niet echt abnormaal dus dat we beginnen met een nogal cliché vraag… Wie zijn de way outs en waarom heeft het verdomd zo lang geduurd eer we nog iets van je gehoord hebben?
Na The Evil Thingies heb ik een jaar niets gedaan. Ik had een heel jaar van mijn tijd in die groep gestoken en behalve de bassiste had niemand enige interesse in de groep. We kregen de kans om overal in Europa te gaan optreden, maar dat vonden ze allemaal te lastig. Tja… Het enige pluspunt is dat we een goeie LP gemaakt hebben. Verder heb ik er geen enkele goeie herinnering aan. We hebben ons laatste optreden gespeeld op de dag dat die plaat uitgekomen is. Toen had ik er dus een tijd helemaal geen zin meer in. Maar iedereen bleef maar vragen waarom ik niet met een nieuwe groep begon. Want zo was het vroeger altijd gegaan: groepje starten, 10 keer repeteren en een plaat opnemen. En als ‘t niet werkte dan begon ik gewoon opnieuw. Meestal met een compleet nieuwe bezetting en altijd onder een nieuwe naam. Op een andere manier zou ik niet willen werken want ik heb geen zin om mensen te bullshitten. Tabula rasa, ander en beter! Soit, na mijn sabbatjaar liep ik tijdens een optreden in Lintfabriek Alec tegen het lijf, een Franse gitarist-garagefreak die nog bij de legendarische Cécilia & Ses Ennuis gespeeld had. Hij had een beetje de zelfde attitude als ik, als niemand zijn groep wou releasen, dan bracht hij de singles gewoon zelf uit op een paar 100 exemplaren. Welcome to the club! 2 dagen later waren we met The Way-Outs al aan ‘t repeteren. Op drums Laurent, met wie ik ooit nog in The Ewings gespeeld had. Op bass Ronny (ex The Unwanted) en op orgel Yannic (ex Rat Fink A Boo-Boo). We zijn direct begonnen met de nummers die ik destijds voorzien had voor de 2e Evil Thingies LP.
De way-outs én de evil thingies destijds werden door sommigen aanzien als een 60’s garage throwback zonder meer. Toch lijkt het alsof je er ergens in slaagt om een band als pakweg de kinks te doen ontwaken, de radio laat opzetten, wat “nieuwe cultuur” laat opdoen, laat beseffen dat 90% van die dingen crap is, maar intussen toch een invloed in die sound te steken die ook vandaag interessant klinkt. Hoe zie jij dat zelf?
We worden wel eens geconfronteerd met zulke bekrompenheid. Meestal komt zo’n uitspraak van iemand die zelf geen flauw benul heeft waarom hij/zij andere (lees: alternatieve) muziek dan wel zou moeten goed vinden. Behalve het feit dat die dingen op Studio Brussel te horen zijn en door de mainstream pers gehyped worden. ‘…dan moet het toch wel goed zijn…’ De sukkels, ze hebben gewoon geen idee. En als ze zelf gaan muziek maken wordt het pas echt erg. Je kent ze wel, als ze in een interview de vraag gesteld wordt wat hen drijft komen ze meestal niet verder dan: “ik wil gewoon mijzelf zijn”. Ze zijn gewoon te laf om toe te geven dat ze gewoon het achterste van de recensent aan ‘t likken zijn. Alternatief!?! Laat mij niet lachen, een alternatieve manier om hun zakken te vullen, ja!
Soit, het grootste argument van die ene kerel die opperde dat wij 60’s garage throwbacks waren was dat wij geen enkele band met de realiteit hadden. En wat is dat dan, die zogenaamde realiteit? De enige realiteit is dat geldwolven in jouw plaats beslissen wat de next big thing is. Gewoon omdat het lucratief is. En telkens opnieuw gaan er genoeg idioten zijn die het zullen slikken. Realteit heet dat dan. Maar het is gewoon 100% bullshit.
Zijn er invloeden in je muziek die totaal niks met garage te maken hebben maar toch een invloed hebben gehad?
Vorig weekend speelden we samen met Lyres en Jeff Conolly vatte het mooi samen: “you and me are the last of a dying breed who dig and appreciate the beauty in stupidity”. Mooier dan dat kan ik het niet formuleren. Alle muziek waar ik van hou is stupid. Fouten en toevalligheden inspireren mij meer dan om het even wat. Punk, garage, C&W, soul,… inspiratie zat. The Three Stooges zijn net zo belangrijk als The Stooges.
je liet in een eerder gesprek al ontvallen dat Dendermonde ooit een bloeiende stad was op muzikaal gebied. Er gaan verhalen rond over groepen als batmobile, faith no more, mdc en spermbirds… Wat zijn de beste dingen die jij in Dendermonde meegemaakt hebt?
Dendermonde was nog meer dan dat, er was gewoon nergens in België een plaats waar je zoveel goeie groepen kon zien! Het heeft maar een kleine 3 à 4 jaar geduurd, maar The Fuzztones, The Cynics, The Miracle Workers, The Chesterfield Kings, The Creeps en tientallen anderen hebben er wel opgetreden. En dikwijls voor een uitverkochte Roxy of Koningshof. Het strafste van de hele zaak was dat het allemaal het werk was van een kleine snotter (Koen Veriest) die pas 16 was toen hij er mee begon in 1986. Zijn ‘kantoor’ was de telefooncel aan het station, ha ha! Ik was in die tijd vaak DJ in de Funk, waar we bovendien repeteerden. Toen Koen Veriest iets cools hoorde vroeg hij de hoes van de plaat, ging naar de telefooncel en belde naar elk telefoonnummer tot hij de groep kon boeken. Het maakte niet uit of het Amerikaanse bands waren, of vergane 60’s bands. Iedereen vroeg zich af hoe hij het klaarspeelde, maar het lukte gewoon. Gewoon omdat hij het lef had. Ik heb een keertje meegemaakt dat mijn vriendin en ik The Troggs gingen oppikken aan het station. Ze waren voor 1 concert speciaal met de trein uit Engeland gekomen, zo ging dat toen. In ‘t Koningshof stel ik hen voor aan de jeugdige organisator en iets later hoor ik zanger Reg Presley mompelen: “oh, we’re fucked! It’s just a kid”. Maar alles was gewoon perfect geregeld. En die avond zat de zaal gewoon stampvol.
Enig idee wat er nu van die Koen verriest geworden is?
Een jaar of 5 geleden heb ik hem nog eens ontmoet tijdens een Fifty Foot Combo concert, maar verder heb ik geen idee. Je moet weten dat ze hem letterlijk weggepest hebben in Dendermonde. Na het eerste Psycho festival was er wat overlast in de straten van Dendermonde. You know, enkele zatte psycho fans in slaap gevallen op het troitoir, een portaal of 2 ondergekotst en - de schande! - 2 zatte psychos boven op het Ros Beiaard standbeeld. En Koen kon met zijn Psycho festival uitwijken naar een andere stad. Overlast!?! Het is maar hoe je ‘t bekijkt. Toen de Spinnekop moest sluiten was ‘t rap gedaan met garage optredens in Dendermonde. Als de kids te veel fun hebben dan moeten de kids boeten.
Zelf woon je in Lebbeke. De meeste mensen die intensief met muziek bezig zijn worden al snel benauwd in hun kleine gemeente en trappen het af naar een grootstad als Antwerpen of Brussel. Nooit de behoefte aan gehad?
Als je lang genoeg bezig bent - ik had mijn eerste groep in 1978 en ik heb er ondertussen 37 versleten - dan komen de muzikanten wel naar jou. Toen ik met The Greenhorns bezig was heb ik wel een paar maand in Brussel gezeten maar voor de rest maakt het niet zoveel uit. We wonen in ‘t centrum van ‘t land en op maximum 1 uur ben je overal. The Pit’s: 1 uur, Lintfabriek: 40 minuten. Zo snel zal ik het niet benauwd krijgen. In Antwerpen is er hoegenaamd geen Garage scene. Wel een Mod scene, maar dat is heel ander volk. Die gasten zijn geobsedeerd door er uit te zien als Austin Powers, maar dat ontkennen ze natuurlijk in alle toonaarden. “we are the Mods, we are the Mods, we are, we are, we are the Mods”. ‘ Maar wat ze werkelijk willen zeggen is: “ik heb gelijk, en enkel ik, en al wat niet Mod is kan niet goed zijn omdat het niet Mod is”. Op die manier creëren ze een elite van mensen die (ahum) cool zijn. Cool zijn, daar is het bij hen natuurlijk allemaal om te doen. Een bende anaal gefixeerden, ja. Maar dat is natuurlijk niet cool om toe te geven. Wel, wel, wel…
Terug naar de wayouts nu. Er staan al een aantal mp3’s op de site van de way-outs (die trouwens uitermate subliem zijn). Wanneer mogen we een release verwachten?
Euh, bedankt. De backing tracks zijn allemaal live in ons repetitiekot opgenomen, live in 1 take zonder overdubs. De zang is wel later in de studio opgenomen omdat de honden van de buren anders gaan meehuilen… Het is al de derde LP op rij die ik in dat reptitiekot opgenomen heb. The Ewings en The Evil Thingies: allemaal live. Ze hebben me al zo dikwijls gevraagd hoe het komt dat die platen toch zo puur klinken. Wel, het is simpel: als ‘t puur moet klinken dan moet je ‘t puur opnemen. Haha, waarom denken ze daar zelf niet aan! En alles analoog opnemen en mixen natuurlijk. Digitaal lukt dat niet aangezien we alles met de VU meters in ‘t rood opnemen. Soms is het wel luid, ja. Maar we hebben gelukkig goeie buren - so far, so good!
Songs schrijven doe ik volgens het Serge Simonart Sucks principe. Ik schrijft een nummer en als er enige kans bestaat dat Serge Simonart het goed gaat vinden - wel dan begin ik gewoon opnieuw. Zo simpel is het. Als jij zegt dat je die nummers goed vind, dan is mijn opzet geslaagd. De LP gaat Psychotic Retraction heten en die komt begin volgend jaar uit op Cherry Bomb Records. “Hunga Hunga”, “No More” en “Why (Are You Messing Up My Mind)” zijn 3 nummers die op de LP gaan komen. De overige nummers waarvan je mp3’s kan beluisteren (op http://www.way-outs.be) zijn voorzien voor een EP. Die “Hunga Hunga” is een cover van een Belgische 60’s garage band - met name R & The R’s - en we zijn al enkele maanden op zoek naar die mannen. Ze zijn afkomstig uit Limburg maar zelfs daar vind ik niemand die ons aan een contact kan helpen. Allez, ‘t is te hopen dat ze dit interview lezen. Ik was al een tijdje op zoek naar een Belgisch nummer om te coveren en toen ik die single de eerste keer hoorde wist ik het meteen. Ongelooflijk dat niemand weet wie die R & The R’s zijn, ze hebben begot het beste Belgische garage nummer aller tijden gemaakt…
Tijd voor wat educatie. Stel je het volgende scenario voor: “Hallo Koen, mijn naam is xxx, ik ben 18 jaar en ben volledig weg van de undertones platen van mijn pa. Zijn er nog dingen die je mij als complete leek kunt aanraden?”
Het eerste dat ik zo’n 18 jarige Undertones fan zou aanraden is onmiddelijk met een garage/punk band starten, natuurlijk. Als je even oplet kom je snel zelf uit op de invloeden van the Undertones. De originele “Nuggets” dubbel-LP - de allereerste 60’s garage/punk compilatie - was niet alleen voor hen een revelatie. Een cover van één van die Nuggets nummers (”Let’s Talk About Girls”) staat op de B-kant van één van hun singles. Maar live heb ik hen nog verschillende andere Nuggets nummers weten coveren. Een heel belangijke en invloedrijke LP, met andere woorden. De originele LP uit 1972 is al bijna even moeilijk om vinden als de originele singles die er op staan, maar gelukkig is er nog altijd de CD-reissue op Rhino. Als je die 1 keer gehoord hebt ga je weken naar niets anders willen luisteren. De 3 belangrijkste invloeden van The Way-Outs zijn trouwens ook op Nuggets te vinden: The Seeds, The Electric Prunes en The Count Five. De eerste Seeds LP en “Underground” van The Electric Prunes LP zijn samen met “Here Are The Sonics” mijn 3 favoriete LP’s aller tijden. Een andere LP waar ik al meer dan 25 jaar compleet ondersteboven van ben is de eerste Real Kids LP. De meest onderschatte LP aller tijden. Zo puur, zo rauw, zo intens. De reissue op Norton is nog altijd te krijgen en dus is er geen enkel excuus om die niet in huis te halen. Fucking brilliant! Er zijn maar weinig LP’s waar geen enkel zwak nummer op staat en dit is er een van. Koop “Inside Out” van The Miracle Workers en je hebt meteen ook het beste 80’s garage album in huis. Koop i.v.m. 90’s garage eender wat van The Mummies. En als je de beste hedendaagse garage band wil horen is er geen ontkomen aan The Satelliters. Hun eerste releases waren op de koop toe op een Belgisch label, Demolition Derby.Allez, de pa van xxx van 18 kan nog wat leren van zijn zoon. De eerste Ramones LP zal pa sowieso wel gehad hebben zeker! Of de eerste 2 Kids LP’s. Pa in de jaren 80 gekocht voor 25 Fr. ‘t stuk… Toen was er niemand die dat wou. Ach, domme mensen in overvloed. Waarom lees ik overal dat “There Will Be No Next Time” het beste nummer van The Kids is?!? Ah ja? Hoe komt het dan dat elk nummer op die eerste 2 LP’s beter is? Gij nu!
Tot slot… Wat ligt er na de opnames in het vooruitzicht of in de ambitie van de way outs?
We gaan een stripverhaal uitbrengen met mij in de hoofdrol natuurlijk, als de markt tegen dan niet verzadigd is. Mijn personage is zo’n beetje de missing link tussen een middeleeuwse actieheld, een tieneridool en Fred Flintstone. Maar door een ongelukkige uitspraak in een interview verraadt hij zich en vinden enkel nog de moeders van zijn fans de weg naar de backstage. Het is een horrorstory… “De Wraak Der Schaamhaarlozen”
Nog een laatste shoutout?
Maar allez, ik ben zo’n vriendelijke jongen.
Meer weten over King Koen en de Way-outs? http://www.way-outs.com/
No comments:
Post a Comment